سرمایه شرکت
آورده های شرکا که در مجموع، سرمایه شرکت را تشکیل می دهند ممکن است وجه نقد یا غیرنقد و یا حتی از نوع فعالیت باشند. شرکا باید هر آورده ای را که تعهد کرده اند به شرکت بیاورند. آورده های غیر نقدی(مال) باید تقویم و تسلیم شوند والا شرکت تشکیل نمی شود(ماده 118ق.ت). تقویم آورده های غیرپولی توسط خود شرکا به عمل می آید و در شرکتنامه قید می شود(ماده 122ق.ت). پس ازتوافق بر تقویم، شرکا حق رجوع از آن را ندارند. تقویم تابع هیچ تشریفات خاصی نیست و از جانب هیچ مقام قضایی و اجرایی کنترل نمی شود.
قانون گذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت معین نکرده است و بنابراین، سرمایه شرکت می تواند مبلغ ناچیزی باشد. این سرمایه اولیه و ذخیره های آتی شرکت، در مجموع دارایی شرکت را تشکیل می دهند که تضمین پرداخت طلب طلبکاران شرکت است.
سرمایه نقدی تعهد شده شرکت باید حتماً با پول پرداخت گردد و پرداخت توسط سفته و یا چک، پرداخت تلقی نمی شود؛ مگر آنکه سفته یا چک  نقد شده، به حساب شرکت ریخته شود. هرگاه مدیران و شرکا برای تأسیس شرکت، به جای وجه نقد، اسناد تجاری قبول یا تسلیم کنند، کلاهبردار تلقی خواهند شد؛ چه این گونه اقدامات، اشخاص ثالث را به امور غیر واقع امیدوار می کند، ضمن اینکه شرکت را نمی توان تشکیل شده تلقی کرد؛ چرا که سرمایه نقدی آن پرداخت نشده است.