ویژگیهای شرکت
شرکت با مسئولیت محدود شرکت از دیدگاه موضوعی، تجاری است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمی تواند چیزی جز امور تجاری (ماده 94 ق.ت). از این رو شرکت با مسئولیت محدود با شرکت سهامی متفاوت است؛گرچه شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری یا غیر تجاری تشکیل شود و به اصطلاح یک شرکت شکلاً تجاری است(ماده 2لایحه قانونی 1347).
به جز این خصوصیت که شرکت سهامی را از دیگر شرکتهای تجاری متمایز می کند، شرکت با مسئولیت محدود هم به شرکتهای سرمایه نزدیک می شود و هم به شرکت های اشخاص.
الف) وجوه مشترک شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای سرمایه
وجه مشترک این شرکت با شرکتهای سرمایه و مخصوصا شرکت سهامی این است که در آن، مسئولیت تمامی شرکا محدود به میزان سرمایه آنها در شرکت است. محدودیت مسئولیت شرکا در این نوع شرکت، حتی از محدودیت مسئول شرکا در شرکت سهامی مطلق تر است؛ زیرا شریک شرکت با مسئولیت محدود، حتی اگر مدیر شرکت ورشکسته شده باشد؛ در حالی که در مورد مدیر شرکت سهامی ـ اعم از خاص یا عام ـ چنین نیست و ماده 143 لایحه قانونی 1347 مقرر کرده است که در صورت ورشکستگی شرکتی به سبب اعمال مدیران، یا در صورتی که پس از انحلال معلوم شود که دارایی شرکت برای تأدیه دیون آن کافی نیست و این امر ناشی از تخلف مدیر بوده است.، دادگاه می تواند تمام یا قسمتی از بدهی پرداخت  نشدۀ شرکت به اشخاص ثالث را بر عهده مدیران قرار دهد. البته در مورد شرکت با مسئولیت محدود نیز ممکن است مسئولیت مدیران مطرح شود؛ اما چون قانون تجارت قاعده خاصی برای طرح چنین مسئولیتی پیش بینی نکرده است، اشخاص ذی نفع در هر مورد باید مطابق قواعد مدنی و به ویژه رژیم مسئولیت مدنی، علیه مدیر اقدام کنند که مستلزم اثبات خطای مدیر و وجود رابطۀ  علیت میان این خطا و زیان وارد به ذی نفع است.
ب) وجوه مشترک شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای اشخاص
شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای اشخاص در مورد زیر از قواعد واحدی پیروی می کنند:
1. بر خلاف شرکتهای سهامی، در شرکت با مسئولیت محدود، سهم الشرکه شرکا به آسانی قابل انتقال نیست؛ به این معنا که اولاً حق شرکا که عنوان سهم الشرکه دارد، نمی تواند به صورت اوراق قابل انتقال  در آید(ماده 102 ق.ت)؛ ثانیاً انتقال سهم الشرکه به اشخاص دیگر باید حتماً با رضایت اکثر شرکا باشد، آن هم اکثریتی که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آنها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشد(ماده 102 ق.ت). با توجه به آمره بودن این قاعده، شرکا نمی توانند خلاف آن را در اساسنامه شرکت پیش بینی کنند.
2. در مورد شرکتهای با مسئولیت محدود، مقرراتی خاص در قانون پیش شده است که نشان از اهمیت شخص شرکا در این نوع شرکتها داردف امری که در مورد شرکتهای سهامی مصداق ندارد؛ از جمله اینکه تمام شرکا باید اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود را امضا کنند و ممکن است گاه شرکا  مسئولیت تضامنی پیدا کنند؛ مانند موردی که نام شرکتا متضمن نام یکی از شرکاست که در این صورت، شریک مزبور مسئولیت تضامنی خواهد داشت(مادۀ 95ق.ت). اگر چه ورود اشخاص  جدید به شرکت با مسئولیت  محدود منع نشده است، تصمیم راجع به آن با توجه به اطلاق ماده 106 قانون تجارت با تصمیم اکثریت (دارندگان) لااقل نصف سرمایه اتخاذ می شود. علاوه بر این، تصمیم راجع به تغییر اساسنامه شرکت نیز باید با تصمیم اکثریت عددی شرکایی که لااقل سه ربع سرمایه را دارا هستند به عمل آید، مگر آنکه در اساسنامه، اکثریت دیگری مقرر شده باشد(ماده 111 ق.ت).
3. مانند دیگر شرکتهای اشخاص، قانون گذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت مقرر نکرده است. این نقیصه، موجب تضعیف حقوق طلبکاران این نوع شرکت نسبت به شرکتهای سهامی است که در آنها قانون، بسته به مورد، حداقل سرمایه را  پیش بینی کرده است. مع ذلک، در شرکت با مسئولیت محدود، حقوق اشخاص ثالث، لااقل از این نظر حفظ می شود که سرمایه شرکت ـ که البته می تواند مبلغ کمی باشد ـ باید کلاً  تقویم و تسلیم شود والا شرکت تشکیل نمی شود (ماده 96 ق.ت). این امر در مورد شرکت تضامنی نیز صدق می کند(ماده 118 قانون ق.ت) و شرکا نمی توانند بر خلاف آن توافق کنند.